Stanowisko Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN,
Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych,
dziekanów wydziałów medycyny weterynaryjnej uniwersytetów w: Lublinie, Olsztynie, Poznaniu, Warszawie i Wrocławiu oraz dyrektora Państwowego Instytutu Weterynaryjnego - PIB w Puławach
w sprawie zasad rozpatrywania wniosków grantowych
z obszaru nauk weterynaryjnych
z dnia 20.01.2015 r.
Cele, specyfika i możliwości prowadzenia badań w obszarze nauk weterynaryjnych są istotnie różne od nauk medycznych i medyczno-biologicznych, czego wyrazem są między innymi dużo niższe liczby: naukowców pracujących w obszarze nauk weterynaryjnych, opublikowanych prac badawczych i weterynaryjnych czasopism naukowych. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest również dużo niższy impact factor dostępnych czasopism (przykładowo IF najlepszego czasopisma weterynaryjnego wynosi 3,383, a medycznego - 162,500), liczba cytowań i indeks Hirscha. To wszystko sprawia, że spojrzenie na dorobek autorów reprezentujących nauki weterynaryjne z tej perspektywy wypada niekorzystnie. Z tego też powodu nie powinno się równorzędnie traktować powyższych wskaźników podczas oceny wniosków grantowych weterynaryjnych i medyczno-biologicznych, co niestety ma miejsce.
Ponadto, podział na obszary wiedzy, dziedziny nauki i sztuki oraz dyscypliny naukowe i artystyczne, zawarty w rozporządzeniu wykonawczym do Ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. nr 65, poz. 595 z 14 marca 2003 r. z późn. zm.) tj. w Rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Dz. U. nr 179, poz. 1065 z 8 sierpnia 2011 r.) wyraźnie wskazuje, że dziedzina Weterynaria jest umieszczona w obszarze nauk rolniczych, leśnych i weterynaryjnych, jako odrębna dziedzina bez podziału na dyscypliny. Również w Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, Weterynaria znajduje się w sekcji III Nauk Biologicznych, Leśnych i Weterynaryjnych.
W aktualnej sytuacji, w której wnioski kierowane do NCN oceniane są przede wszystkim przez ekspertów panelowych spoza dziedziny weterynarii, nie zawsze rozumiejących specyfikę nauk weterynaryjnych, skazywane są na brak finansowania lub niskie finansowanie i w konsekwencji na marginalizowanie zagadnień rozwiązywanych przez nauki weterynaryjne.
Uwzględnianie tych samych parametrów służących do oceny projektów badawczych składanych przez naukowców z obszaru nauk medycznych, medyczno-biologicznych i weterynaryjnych eliminuje stopniowo środowisko weterynaryjne, jako beneficjenta środków na badania podstawowe. W efekcie, w ostatnich latach notuje się systematyczny spadek finansowania badań w omawianym obszarze.
W związku z powyższym, w imieniu środowiska reprezentującego nauki weterynaryjne, Komitet Nauk Weterynaryjnych PAN, przy wsparciu Zarządu Głównego PTNW, wydziałów weterynaryjnych oraz PIWet, w trosce o zrównoważony rozwój różnych dziedzin nauki, w tym niezwykle ważnych gospodarczo, społecznie i kulturowo nauk weterynaryjnych zwraca się z prośbą do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Rady i Dyrekcji NCN o wyodrębnienie w panelach NZ 4, NZ 5, NZ 6, NZ 7 środków przeznaczonych wyłącznie na finansowanie wniosków zgłaszanych przez ośrodki weterynaryjne w stopniu proporcjonalnym do liczby zgłaszanych wniosków.
Alternatywą może być stworzenie w panelu NZ 9 dyscypliny Nauki podstawowe w weterynarii, podobnie, jak ma to miejsce w odniesieniu do innych obszarów nauk rolniczych.
Zobowiązujemy również przedstawiciela nauk weterynaryjnych w NCN do działania mającego na celu właściwe zaprezentowanie pozycji nauk weterynaryjnych na tle innych dziedzin nauki, jak również do naświetlenia ważności nauk weterynaryjnych dla gospodarczego rozwoju Polski w powiazaniu z gospodarkami krajów EU.
Przewodniczący w imieniu dziekanów WMW
Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN Prezes Zarządu Głównego
Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych
Prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
Prof. dr hab. Marian Binek
Sekretarz
Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN
Prof. dr hab. Iwona Markowska Daniel
Warszawa, dnia 12.12.2014 r.
Stanowisko PTNW, KNW PAN, Wydziałów Medycyny Weterynaryjnej i Państwowego Instytutu Weterynaryjnego- PIB Puławach w sprawie ustawy o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych i edukacyjnych
W związku z tworzoną ustawą o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych i edukacyjnych, pojawiły się w mediach wypowiedzi przeciwko wykorzystywaniu zwierząt do doświadczeń. Wypowiedzi te przedstawiały wypaczony obraz doświadczeń, w trakcie których zwierzęta jakoby poddawane są nieludzkim praktykom, pozostającym w sprzeczności do etycznego traktowania istot żywych. Na tak niesprawiedliwe wypowiedzi, ostatnio pojawiły się głosy wychodzące od przedstawicieli świata nauki polskiej (np. Stanowisko II Wydziału Nauk Biologicznych i Rolniczych PAN).
W ślad za tym, przedstawiciele Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN, a także Wydziałów Medycyny Weterynaryjnej czterech Uczelni (Uniwersytet Warmińsko Mazurski w Olsztynie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie i Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie) oraz Państwowego Instytutu Weterynaryjnego Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach, jako przedstawiciele nauk weterynaryjnych, których prerogatywą jest służenie ochronie zdrowia zwierząt, przyłączając się do głosów ze świata nauki, przedstawiamy następujące stanowisko:
- Doświadczenia na zwierzętach są konieczne, gdyż jedynie w żywym organizmie możliwe jest poznawanie złożonych zjawisk, których nie można potwierdzić w trakcie badań in vitro. Wyniki tych doświadczeń służą dobru zwierząt, jak również ludzi.
Jakkolwiek doświadczenia mogą doprowadzić do eliminacji osobników wykorzystywanych do ich przeprowadzania, to odbywa się to z zachowaniem zasad etyki i deontologii weterynaryjnej, a główną zasadą jest niesienie pomocy zwierzętom.
Doświadczenia na zwierzętach przeprowadzane są z zachowaniem warunków, które w
obecnie obowiązującym prawie zawarte są w art. 1 Ustawy z dnia 21 stycznia 2005 r.
o doświadczeniach na zwierzętach. Sformułowana w nim zasada, stała na straży etycznego wykorzystywania zwierząt do celów naukowych i edukacyjnych. Ustawa z 2005 roku, w swej treści jest aktem prawnym, który pod względem etycznego podejścia do zwierząt doświadczalnych, stawia naukę polską w awangardzie, tak w Europie, jak i na świecie.
- We wdrażaniu i przestrzeganiu prawa o doświadczeniach na zwierzętach, poważną rolę odgrywają lokalne komisje etyczne (LKE). Wbrew temu co sugerują przeciwnicy doświadczeń na zwierzętach, komisje te stają na straży etycznego wykorzystywania zwierząt do celów naukowych. Komisje przeprowadzają merytoryczną analizę zasadności wniosków o wydanie zgody na przeprowadzenie doświadczeń na zwierzętach. Analizę tą komisje opierają na zdobyczach wiedzy naukowej, zakładającej między innymi zasadę 3R (Reduce, Reine, Replace - zastąpienia, ograniczenia i udoskonalenia) oraz zachowanie dobrostanu zwierząt doświadczalnych. Merytoryczna analiza wniosków wymaga kompetencji w zakresie, fizjologii, patologii, biochemii, farmakologii, toksykologii i innych nauk biologicznych, a w szczególności medycznych.
W nowym projekcie ustawy o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych i edukacyjnych, w składzie lokalnych komisji etycznych przewiduje się udział jedynie połowy członów (6/12) posiadających wiedzę merytoryczną. Pozostali członkowie rekrutować się będą z tzw. organizacji pro zwierzęcych oraz nauk humanistycznych. Taka proporcja w składzie lokalnej komisji etycznej sprawi, że ciężar analizy wniosków spadnie na barki osób posiadających wiedzę biologiczną. To z kolei spowodować może opóźnienia w pracy LKE, kolidując z zasadami kodeksu postępowania administracyjnego. Co więcej, nowe regulacje nakładają znacząco większe obciążenia eksperckimi obowiązkami merytorycznych członków komisji. Ustawodawca albo zdaje się nie zauważać tej sprzeczności albo świadomie godzi się, by ustawowe obowiązki skutecznie zniechęcały czynnych naukowców, wybitnych badaczy do udziału w pracach LKE. Pod znakiem zapytania staje wtedy aktywność analityczna i doradcza LKE.
W naszym przekonaniu właściwą proporcją składu LKE jest 8 członków z kompetencjami nauk biologicznych i 4 członków z organizacji pro zwierzęcych i nauk humanistycznych.
- Dodatkowo należy podkreślić ważną rolę zwierząt w edukacji weterynaryjnej i medycznej, zarówno na poziomie uniwersyteckim, jak i szkolnictwa ponadgimnazjalnego np. technika weterynaryjne. Za ograniczeniami w stosowaniu zwierząt nie idzie pomoc materialna MNiSW i MEN w finansowaniu alternatywnych metod nauczania dostępnych w innych krajach, np. wartościowych symulatorów, atrap do badań, iniekcji, wlewów dożylnych i in. specjalistycznego sprzętu dydaktycznego.
Prezes Polskiego Przewodniczący
Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych Komitetu Nauk Weterynaryjnych
Wydziału II PAN
Prof. dr hab. Marian Binek Prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
W imieniu pozostałych Jednostek
Prof. dr hab. Marian Binek
KOMITET NAUK WETERYNARYJNYCH
WYDZIAŁU II NAUK BIOLOGICZNYCH i ROLNICZYCH
POLSKIEJ AKADEMII NAUK
Przewodniczący: prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW, ul. Nowoursynowska 159, 02-776 Warszawa
tel (022)5936010 ; tel./fax (022)59 360 15 ; e-mail:
Uwagi do projektu ustawy z dn. 16.01.2014 r. o ochronie zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych i edukacyjnych.
Stanowisko
dotyczące projektu ustawy powstało na bazie dyskusji przeprowadzonej w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym – Państwowym Instytucie Badawczym wśród członków Komitetu Nauk Weterynaryjnych pod przewodnictwem vice- przewodniczącego Komitetu prof. dr hab. Jacka Kuźmaka oraz członka Prezydium prof. dr hab. Franciszka Żmudzińskiego członka korespondenta PAN oraz wśród Zespołu w składzie: prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński – Przewodniczący Komitetu oraz dr hab.Wojciech Bielecki i dr Małgorzata Sobczak-Filipiak.
Projekt generalnie nie budzi zastrzeżeń a konieczność wdrożenia ustawy wynika z Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE z dnia 22 09.2010 r. w sprawie ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych. Szczegółowe uwagi co do poszczególnych artykułów Ustawy dotyczą:
Art.2 w pkt. 2) do 4) - zawiera określenia gatunków zwierząt a w pkt. 5) siedliska zwierząt, które nie znalazły się w tabeli zgodności wdrażanego aktu prawnego. Ponadto, w pkt. 3 określenie oznaczające … „zwierzęta dzikie – zwierzęta wolno żyjące (dzikie)”… nie obejmuje zwierząt dzikich żyjących w hodowli (game animals). Także w innych miejscach tekstu projektu ustawy, np. Art. 43.ust. 2 i Art. 48. ust. 2, operuje się wyłącznie określeniem …”zwierzęta dzikie”… , co wymaga rozszerzenia jego znaczenia na zwierzęta dzikie żyjące w hodowli.
Art. 2 pkt. 10 – z zapisu wynika, że dostawcą zwierząt doświadczalnych może być również np. sprzedawca w sklepie zoologicznym. Zgłaszamy wątpliwość, czy jest to sytuacja dopuszczalna? Każdorazowo, dla dostawcy wymagana jest zgoda Powiatowego Lekarza Weterynarii.
Ad. Art.2 pkt.11 – wyjaśnienia wymaga termin „ jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej”, mogąca być użytkownikiem.
Art. 10. ust.1 - ustalając kategorie dotkliwości (1. terminalna, bez uzyskania przytomności; 2. łagodna; 3. umiarkowana; 4. dotkliwa) nie oparto się na intensywności procedur narażania zwierząt poddanych eksperymentom. Zatem, kierując się narastaniem przewidywanego poziomu bólu, cierpienia, dystresu lub trwałego uszkodzenia organizmu klasyfikacja dotkliwości procedur powinna być przedstawiona w sugerowanej kolejności: 1) łagodna; 2) umiarkowana; 3) dotkliwa; 4) terminalna, bez uzyskania przytomności.
Art. 11. ust.3. - zapis … „osoba posiadająca kwalifikacje w zakresie anatomii, fizjologii i zachowań tych gatunków” … nasuwa pytanie, kto poza lekarzem weterynarii kwalifikuje i w oparciu o jakie kryteria stwierdza takie kwalifikacje u osób uprawnionych do podejmowania decyzji o pozostawieniu zwierząt przy życiu?
Art. 15. ust. 2.– zapis powinien jednoznacznie określić, kto po wykonaniu procedur decyduje o przywróceniu zwierzęcia do siedliska przyrodniczego. Z treści pkt. 1); 2) i 3) wynika, że decyzję powinien wydawać lekarz weterynarii, zatem powinien być wymieniony w tym zapisie.
Rozdział 3 „Wymagania w zakresie prowadzenia działalności w zakresie wykorzystania zwierząt do celów naukowych i edukacyjnych” będzie także jednoznaczny w zapisie: Wymagania prowadzenia działalności w zakresie wykorzystania zwierząt do celów naukowych i edukacyjnych.
Art. 17 - wyjaśnieniu w słowniku wymaga termin „podmiot”, pojawiający się również na przykład w Art.18, 20, 23, 24, 25 w opiniowanej ustawie. Czy jest to równoznaczne z terminem „użytkownik”.
Art. 23 artykuł tenjest bardzo ogólnikowy i nie mówi o lekarzu weterynarii posiadającym wiedzę specjalistyczną w zakresie prowadzonej usługi zdobytą w ramach specjalizacyjnych studiów podyplomowych o których jest mowa w ustawie o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych.
Art.24. ust.2 – wymagania postawione osobie która ma pełnić usługi opiniodawcze czy tez doradcze w naszym odczuciu są niewystarczające. Proponowane wymagania od osoby pełniącej usługi opiniodawcze mogą być w niektórych przypadkach niższe niż osoby wykonującej doświadczenie na zwierzętach
Art. 25 ust. 1 – jeśli podmiot zostanie dopuszczony do użytkowania przez urzędowego lekarza weterynarii i wpisany na listę MNiSzW to po co jeszcze zawiera umowę o świadczeniu usług w dziedzinie dobrostanu? Czy nie chodzi tu o pomnażanie kosztów eksperymentów.
Art. 31 – zasadnym byłoby aby delegacja w rozporządzeniu MRIRW uwzględniała udział lekarza weterynarii w znakowaniu zwierząt, jako osoby o odpowiednim przygotowaniu zawodowym.
Art. 32 ust. 2 – czy zasadnym jest ograniczenie liczby Lokalnych Komisji Etycznych do 10? Powinna decydować o tym liczba rozpatrywanych wniosków.
Art. 33 ust. 1 pkt 5) lit. b) – wyznaczenie laboratorium do badań mających na celu zatwierdzenie metod alternatywnych na potrzeby unijnego laboratorium referencyjnego będzie pociągać za sobą koszty takiego działania. Czy Krakowa Komisja Etyczna będzie posiadać fundusze w tym zakresie?
Art. 34. ust.1. pkt 1. Czy wśród 8 przedstawicieli nie powinno zostać dopisane nauk rolniczych w zakresie zootechniki
Art.36 ust. 1 pkt 3) – należy zweryfikować udostępnianie w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw nauki nietechnicznych streszczeń doświadczeń i wyników oceny retrospektywnej. Czy to jest w ogóle potrzebne? A czego ma dotyczyć ocena retrospektywna? Jeśli są to wyniki doświadczeń to one będą opublikowane w literaturze fachowej, chyba, że chodzi o wcześniejszą informację jeszcze przed ukazaniem się publikacji, że takie zagadnienie zostało opracowane??? Jednostka ma obowiązek raportowania do MNiSZW rzeczywistej liczby zużytych zwierząt w postaci raportów rocznych. Ponadto należy wyjaśnić pojęcie „ocena retrospektywna” i wprowadzić ten termin w słowniku ustawy.
Art. 37. ust. 1. – proponowane jest aby odsetek składu Lokalnej Komisji Etycznej był taki sam jak skład Krajowej Komisji Etycznej gdzie osoby z organizacji pozarządowych stanowią niższy odsetek niż przedstawiciele nauk biologicznych, medycznych, rolniczych i weterynaryjnych
Art. 47, ust 2 – kwestia skargido sądu administracyjnego. Organem odwoławczym powinna być Krajowa Komisja, a jako następna instancja Minister Nauki i szkolnictwa Wyższego.
Art. 53. ust.4 . pkt. 2 – zapis a) bez uprzedzenia, b) u użytkowników w jednym punkcie i w takiej formie jest nieczytelny.
W imieniu Komitetu
Włodzimierz Kluciński
KOMITET NAUK WETERYNARYJNYCH
WYDZIAŁU II NAUK BIOLOGICZNYCH i ROLNICZYCH
POLSKIEJ AKADEMII NAUK
Przewodniczący: prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW, ul. Nowoursynowska 159, 02-776 Warszawa
tel (022)5936010 ; tel./fax (022)59 360 15 ; e-mail:
Stanowisko
Komitetu Nauk Weterynaryjnych
w sprawie minimalnych wymagań dla kandydatów do stopnia naukowego doktora habilitowanego i tytułu naukowego profesora w dziedzinie nauk weterynaryjnych
Członkowie Komitetu Nauk Weterynaryjnych zarówno na posiedzeniu Prezydium, jak i Plenarnym posiedzeniu Komitetu w dniu 17 maja 2013 r. na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie przeprowadzili dyskusję na temat minimalnych wymagań przy awansie na stopień doktora habilitowanego i tytuł profesora nauk weterynaryjnych wynikających z art.16 i 26 Ustawy z dnia 14 marca 2003 roku o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki ( Dz.U. Nr. 65, poz. 585 z póżn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 1 września 2011 roku( Dz. U. Nr. 196, poz. 1165).
Członkowie Komitetu podkreślając głębokie przeobrażenia jakie dokonały się w nauce w Polsce w minionym dwudziestoleciu (możliwości utrzymywania międzynarodowych kontaktów i publikowania w międzynarodowych czasopismach o wysokim IF, znacząca poprawa w wyposażeniu aparaturowym) wyrazili przekonanie o potrzebie ustalenia minimalnych wymagań dla kandydatów do stopnia naukowego i tytułu naukowego. Wymagania te powstają w trosce o dalszy rozwój nauk weterynaryjnych i powinny być stopniowo podnoszone co kilka lat podążając za trendami wymagań nauki światowej.
Członkowie Komitetu podzielają opinię, że wskaźniki bibliometryczne użyte do oceny wymienione w w/w aktach prawnych nie są idealnymi narzędziami, ale z drugiej strony obiektywnie opisują aktywność publikacyjną ocenianego podmiotu. Wskaźniki bibliometryczne takie jak liczba cytowań, indeks Hirscha oraz współczynnik oddziaływania dla czasopism (impact factor, IF) najlepiej sprawdziły się dotychczas w obszarze nauk o życiu.
Na podstawie przeprowadzonej dyskusji sformułowano następujące propozycje minimalnych wymagań dla kandydatów do stopnia naukowego doktora habilitowanego i tytułu naukowego w dziedzinie nauk weterynaryjnych, które powinny być brane pod uwagę w ocenie całokształtu dorobku naukowego, dydaktycznego i organizacyjnego kandydata:
liczba cytowań bez autocytowań ≥50, indeks Hirscha ≥3 i sumaryczny IF ≥10 przy ubieganiu się o stopień doktora habilitowanego oraz liczba cytowań bez autocytowań ≥100, indeks Hirscha ≥5 i sumaryczny IF≥15 przy ubieganiu się o tytuł profesora.
Członkowie Komitetu Nauk Weterynaryjnych w pełni popierają dyskusję na ten temat, prowadzoną w ramach III Sekcji Centralnej Komisji ds. stopni i tytułów naukowych.
W imieniu członków Komitetu
Sekretarz Przewodniczący
Prof. dr hab. Romuald Zabielski Prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
KOMITET NAUK WETERYNARYJNYCH
WYDZIAŁU II NAUK BIOLOGICZNYCH i ROLNICZYCH
POLSKIEJ AKADEMII NAUK
Przewodniczący: prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW, ul. Nowoursynowska 159, 02-776 Warszawa
tel (022)5936010 ; tel./fax (022)59 360 15 ; e-mail:
Stanowisko
Komitetu Nauk Weterynaryjnych
w sprawie sytuacji na rynku mięsa wieprzowego w kraju
Członkowie Komitetu Nauk Weterynaryjnych Polskiej Akademii Nauk (PAN) na zebraniu plenarnym w dniu 23.01.2013 r. wyrazili zaniepokojenie utrwalającą się w Polsce tendencją dramatycznego spadku pogłowia trzody chlewnej w naszym kraju.
W ciągu ostatnich 7 lat stado podstawowe loch, a w ślad za tym produkcja prosiąt zmniejszyły się w Polsce o około 40%. Konsekwencją spadku pogłowia, związanego przede wszystkim z niską efektywnością produkcji świń, jest utrata samowystarczalności Polski w zakresie produkcji mięsa wieprzowego; a w konsekwencji obniżenie bezpieczeństwa żywnościowego kraju.
Członkowie Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN pragną zatem zwrócić uwagę na wysoce negatywne konsekwencje socjalne związane z zapaścią w chowie świń oraz produkcji pasz w Polsce. Dotyczą one wielu grup społecznych i zawodowych związanych z omawianą gałęzią rolnictwa, między innymi sprawujących nadzór nad bezpieczeństwem w łańcuchu produkcji wieprzowiny w tym: w stadach świń, w rzeźniach, zakładach mięsnych, w produkcji środków bioweterynaryjnych oraz laboratoriach diagnostycznych.
Negatywne skutki omawianego problemu uwidocznić się mogą również w obszarze badań naukowych – co będzie łączyć się ze zmniejszaniem zapotrzebowania na ekspertyzy i wyniki badań z omawianego zakresu.
Z tego powodu Członkowie Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN zwracają się do Pana Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z prośbą o podjęcie zdecydowanych, wielokierunkowych działań, których celem powinno być wspomaganie konkurencyjności krajowych producentów wieprzowiny oraz ochrona ich konkurencyjności na rynku wewnętrznym i międzynarodowym.
Członkowie Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN deklarują gotowość współpracy z Panem Ministrem w omawianym zakresie.
W imieniu członków Komitetu
Sekretarz Przewodniczący
Prof. dr hab. Romuald Zabielski Prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
KOMITET NAUK WETERYNARYJNYCH
WYDZIAŁU II NAUK BIOLOGICZNYCH i ROLNICZYCH
POLSKIEJ AKADEMII NAUK
Przewodniczący: prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW, ul. Nowoursynowska 159, 02-776 Warszawa
tel (022)5936010 ; tel./fax (022)59 360 15 ; e-mail:
Stanowisko
Komitetu Nauk Weterynaryjnych
w sprawie rozwoju młodej kadry nauk weterynaryjnych w Polsce
Członkowie Komitetu w trosce o rozwój młodej kadry naukowej w obszarze nauk weterynaryjnych prowadzili dyskusję na ten temat zarówno na Plenarnym Zebraniu w dniu 13.09.2012 r. na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu, jak i podczas posiedzenia Prezydium w dniu 13.12.2012 roku w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym - PIB w Puławach.
Na podstawie przeprowadzonej dyskusji sformułowano następujące tezy, które powinny być inspiracją do dalszej dyskusji w środowiskach pracowników naukowych wydziałów, jak i instytutów:
- obserwuje się spadek zainteresowania młodych lekarzy weterynarii kontynuowaniem nauki na III poziomie kształcenia (w ramach studiów doktoranckich) w obszarze nauk przedklinicznych (obszarze biologii weterynaryjnej) oraz weterynaryjnej ochronie zdrowia publicznego;
- zainteresowanie młodych lekarzy weterynarii studiami doktoranckimi w obszarze nauk klinicznych wydaje się bardziej podyktowane doskonaleniem własnej praktyki klinicznej pod okiem nauczycieli akademickich klinicystów niż prowadzaniem badań naukowych opartych o klinikę;
- aby temu zaradzić sugeruje się rozważenie w obszarach deficytowych możliwości wprowadzenia specjalnego systemu stypendialnego umożliwiającego doktorantom samodzielne utrzymanie się w czasie studiów doktoranckich powiązanego z obligatoryjnością pracy w danym obszarze przez okres np. 5 lat po obronie pracy doktorskiej;
- należy w znaczący sposób udoskonalić wymianę informacji naukowej między doktorantami z różnych ośrodków naukowych w kraju, co pozwoli na lepszą integrację merytoryczną między doktorantami i młodymi pracownikami nauki, wzajemne poznanie tematyki badawczej i stosowanych technik badawczych. Członkowie Komitetu inspirują takie działanie poprzez organizację np. konferencji naukowych czy też warsztatów dla młodych pracowników nauki;
- podjęcie działań informacyjnych i organizowanie szkoleń w zakresie metodyki prowadzenia badań podstawowych i klinicznych, analizy statystycznej wyników badań oraz pisania grantów i publikacji naukowych.
W imieniu członków Komitetu
Sekretarz Przewodniczący
Prof. dr hab. Romuald Zabielski Prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
KOMITET NAUK WETERYNARYJNYCH
WYDZIAŁU II NAUK BIOLOGICZNYCH i ROLNICZYCH
POLSKIEJ AKADEMII NAUK
Przewodniczący: prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW, ul. Nowoursynowska 159, 02-776 Warszawa
tel (022)5936010 ; tel./fax (022)59 360 15 ; e-mail:
Stanowisko
Komitetu Nauk Weterynaryjnych
w sprawie polskich czasopism weterynaryjnych.
Prezydium Komitetu na posiedzeniu w dniu 1.06.2012 roku na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej UW-M w Olsztynie przedyskutowało aktualny stan polskich weterynaryjnych czasopism naukowych, jak i czasopism popularno- naukowych. W oddzielnym stanowisku Prezydium ustosunkowało się do czasopisma Polish Journal Veterinary Sciences, które posiada najwyższy Impact Factor i punktację wśród polskich czasopism weterynaryjnych. Wydawane ono jest przez Polską Akademię Nauk, jak i Uniwersytet Warmińsko- Mazurski w Olsztynie.
Po dyskusji Prezydium Komitetu zwraca się do członków rad redakcyjnych, Biulletin of Veterinary Institute in Pulawy, jak i Medycyny Weterynaryjnej o przeanalizowanie na posiedzeniach swoich redakcyjnych zespołów aktualnej sytuacji, oraz perspektyw merytorycznego rozwoju tych czasopism w oparciu o coraz ostrzejsze kryteria oceny .
Szczególna uwaga powinna zostać zwrócona na umiędzynarodowienie rad redakcyjnych, jak i powoływanych recenzentów, a także na wprowadzeniu kadencyjności rad redakcyjnych.
Prezydium Komitetu w oparciu o wymienione w Ustawie o PAN z 30.04.2010 r. ( art.36 ust.1 pkt.6) zadania, dotyczące upowszechniania wyników badań naukowych i prac rozwojowych w pełni popiera wydawanie w kraju Magazynu Weterynaryjnego, Życia Weterynaryjnego, Weterynarii w Praktyce, Weterynarii w Terenie oraz Lecznicy Dużych Zwierząt.
Z racji publikowania w Magazynie Weterynaryjnym, Życiu Weterynaryjnym nie tylko prac popularyzujących osiągnięcia naukowe, ale także wyników badań klinicznych oraz prac monograficznych, czasopisma te powinny zostać objęte punktacją Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
W imieniu członków Komitetu
Sekretarz Przewodniczący
Prof. dr hab. Romuald Zabielski Prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
Olsztyn 1 czerwca 2012 r.
KOMITET NAUK WETERYNARYJNYCH
WYDZIAŁU II NAUK BIOLOGICZNYCH i ROLNICZYCH
POLSKIEJ AKADEMII NAUK
Przewodniczący: prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW, ul. Nowoursynowska 159, 02-776 Warszawa
tel (022)5936010 ; tel./fax (022)59 360 15 ; e-mail:
Stanowisko
Komitetu Nauk Weterynaryjnych
w sprawie rozwoju czasopisma naukowego Polish Journal of Veterinary Sciences wydawanego przez Polską Akademię Nauk i Uniwersytet Warmińsko- Mazurski w Olsztynie.
Prezydium Komitetu na posiedzeniu w dniu 1.06.2012 roku na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Warmińsko- Mazurskiego w Olsztynie zapoznało się ze sprawozdaniem z działalności Zespołu Redakcyjnego Polish Journal of Veterinary Science (PJVS) w roku 2011.
Prezydium z pełnym uznaniem przyjęło sprawozdanie z dotychczasowej działalności merytorycznej Zespołu Redakcyjnego pod kierunkiem prof. dr hab. Mirosława Łakomego przy wsparciu zarówno władz Polskiej Akademii Nauk , jak i Uniwersytetu Warmińsko- Mazurskiego w Olsztynie. Wymiernym efektem dotychczasowej działalności zespołu redakcyjnego jest uzyskanie przez ten kwartalnik wpisu na listę filadelfijską i uzyskanie Impact Factor=0,507 oraz wyróżnienia go Medalem im. Michała Oczapowskiego Wydziału V PAN.
W związku z powyższym Prezydium zwraca się do Władz Polskiej Akademii Nauk i Uniwersytetu Warmińsko- Mazurskiego o dalsze finansowe wspieranie tego czasopisma.
Ponadto Prezydium stwierdza, iż aby czasopismo to przy wzrastającej konkurencyjności i wymaganiach merytorycznych mogło nie tylko utrzymać pierwsze miejsce wśród polskich weterynaryjnych czasopism naukowych, ale także zajmować znaczące miejsce w obiegu międzynarodowym zobowiązuje Zespół Redakcyjny aby podjął pilne starania w celu:
- konsekwentnego poszerzania liczby zagranicznych członków rady programowej o uznanym autorytecie międzynarodowym
- zwiększenie udziału recenzentów z zagranicy z równoczesną eliminacją krajowych recenzentów, których kompetencja lub niewystarczający krytycyzm naukowy nie służą wysokiej jakości czasopisma
- mimo napływu dużej liczby prac nie zwiększać arkuszy wydawniczych wprowadzając jednocześnie zaostrzone kryteria akceptowanych do druku prac
- zapraszanie autorów o uznanym dorobku międzynarodowego do publikowania prac monograficznych
- wdrożenia elektronicznego systemu zarządzania manuskryptami
- przeanalizowanie możliwości modyfikacji tytułu czasopisma biorąc pod uwagę trendy światowe
- ponownego przeanalizowania pozytywów i negatywów podpisania umowy z międzynarodowymi wydawcami np. Springer, Elsevier itd.
- wprowadzenia kadencyjności członków Advisory Editorial Board. Zgodnie z tym, za rok od daty przyjęcia niniejszego stanowiska ustalić zasadę, że co 3 lata wymianie ulega 1/3 składu Advisory Editorial Board
Warszawa, 09 maja 2012
W imieniu członków Komitetu
Sekretarz Przewodniczący
Prof. dr hab. Romuald Zabielski Prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
KOMITET NAUK WETERYNARYJNYCH
WYDZIAŁU II NAUK BIOLOGICZNYCH i ROLNICZYCH
POLSKIEJ AKADEMII NAUK
Przewodniczący: prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński
Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW, ul. Nowoursynowska 159, 02-776 Warszawa
tel (022)5936010 ; tel./fax (022)59 360 15 ; e-mail:
Stanowisko
Komitetu Nauk Weterynaryjnych
w sprawie projektu ustawy
Komitet Nauk Weterynaryjnych PAN wyraża swoje wielkie zaniepokojenie kształtem projektu ustawy „o zmianie ustawy o organizmach genetycznie zmodyfikowanych oraz niektórych innych ustaw”, który w dn. 09.03.2012 zgłoszono do konsultacji społecznych.
Komitet Nauk Weterynaryjnych PAN po zapoznaniu się z projektem ustawy uważa, że jest on nadzwyczaj restrykcyjny, w wielu punktach bardziej restrykcyjny niż wymaga tego prawo Unijne. Zapisy projektu ustawy w obecnym stanie mogą doprowadzić do administracyjnego zablokowania prowadzenia badań naukowych ukierunkowanych na wdrożenia i aplikacje badań akademickich, a nade wszystko utrudnienia produkcji żywności (przez m.in., przemysł mleczarski, zbożowy, piwowarski i piekarniczy), pasz (dotyczy produkcji dodatków do pasz z użyciem mikroorganizmów), leków medycznych i weterynaryjnych, środków czystości, kosmetyków i wielu innych. Wymogi biurokratyczne (bo nie faktyczna dbałość ustawodawcy o zdrowie konsumentów i środowisko, o czym świadczą choćby jej niektóre zapisy oraz symulacje finansowego oddziaływania nowej ustawy) spowodują znaczący wzrost nakładów finansowych na uzyskanie produktów wytwarzanych nowoczesnymi technikami biotechnologicznymi w Polsce. Efektem oddziaływania ustawy będzie zatem spadek innowacyjności i konkurencyjności polskiego przemysłu rolnego, przetwórstwa żywności, farmaceutycznego i wszelkich innych wykorzystujących nowoczesne techniki biotechnologiczne, czego ustawodawca nie zauważa. Regulacja zdaje się ignorować aktualny stanu wiedzy naukowej o GMO.
Reasumując, wprowadzenie w życie ustawy o GMO w kształcie przewidzianym przez projekt zahamuje postęp badań naukowych prowadzonych na rzecz medycyny, rolnictwa i przemysłu opartego na nowoczesnych biotechnologiach oraz osłabi konkurencyjność polskiego przemysłu. Sądzimy, że projekt ustawy powinien być odrzucony w całości, a nowy projekt powinien być przygotowany przy udziale polskich uczonych, specjalistów w zakresie inżynierii genetycznej, biotechnologii i rolnictwa. Komitet wyraża także głębokie ubolewanie z powodu pominięcia instytucji weterynaryjnych jako ośrodków wymienionych do konsultacji społecznych.
W imieniu członków Komitetu
Sekretarz Przewodniczący
Prof. dr hab. Romuald Zabielski Prof. dr hab. Włodzimierz Kluciński